Telefony dotykowe to dość niedawny wynalazek, ale koncepcja ekranu dotykowego w rzeczywistości istnieje od setek lat. Ekrany dotykowe, zwane również ekranami dotykowymi lub ekranami wielodotykowymi, pojawiły się po raz pierwszy w latach 60. wraz z wynalezieniem pióra świetlnego i tabletu. Urządzenia te służyły do rysowania bezpośrednio na ekranie i wykrywania, gdzie użytkownik go dotykał. Z czasem technologia poszła do przodu, stając się mniej kłopotliwa i bardziej dokładna.
W obecnej erze technologii używamy naszych palców do pisania na klawiaturach 3D, przeciągania palcem po menu i szczypania w celu powiększania obrazów. Jest to możliwe dzięki technologii, która tworzy nasze ekrany dotykowe: czujnikom pojemnościowym. Czujnik pojemnościowy działa poprzez pomiar zmian w polu elektrycznym otaczającym dwie elektrody – jedna działa jako nadajnik, a druga jako odbiornik. Kiedy Twój palec dotyka ekranu, kończysz obwód między tymi elektrodami i zmieniasz właściwości elektryczne tego obszaru. Dzięki temu telefon może wykryć konkretne miejsce na palcu – a zatem miejsce, w którym dotyka on ekranu – z niezwykłą dokładnością.
Najbardziej podstawową wersją wykrywania pojemnościowego są rezystancyjne ekrany dotykowe, które polegają na ciśnieniu zamiast przewodności w celu wykrycia Twojego dotyku. Kiedy naciskasz na ten rodzaj ekranu dotykowego, zmieniasz jego właściwości elektryczne. Dowiedz się więcej na: computerable.pl
